...بی تار و پود...

...
این کوه غم‌انگیز‌تر از همیشه
فرو ریخت
انگار هرلحظه، هر مرگ، هر بودن را...
زیسته است
مانندِ نوزادی که نگاهش کردم و مُرد...
از این همه سستی و خلل
 آشفته می‌شویم
بویناک به هرسو
"همچو بیگانه که بر بیگانه"
.
مرداد نود و چهار

...بی تار و پود......

..
این‌که فکر می‌کنم، انسانِ قرن‌های مذهب، ذهنِ خیال‌پردازانه نداشت.
اگر داشت، ملحد، دهری یا عارف می‌شد!
.

...بی تار و پود......

...می‌بینم که انسانِ هرزمان، به سستی و سرسپردگی میل دارد. هر وضعی که امروز می‌بینیم یا فردا خواهیم دید؛ وابسته به این موضوع است. مردم همیشه نیازمند یک رهبرند(شما بخوانید شاه،دیکتاتور یا سناتور). اما اکنون، رهبری از دست یک شخص خارج شده و آدم‌ها رهبری یک انتزاع به‌نام پول را می‌پذیرند... خب همیشه باید چیزی وجود داشته باشد که به زندگی‌مان معنا و جهت دهد وگرنه خود از این معنا دهی عاجزیم. خداوندگاری به‌نام پول و چند ساتراپی به‌نام‌های نظام اجتماعی و خانوادگی و علمی و اخلاقی که البته زیرِ نگاهِ همان خداوندگار حکم می‌رانند... فروردین 94 ...بی تار و پود......

.
پایانِ لیرشاه و مرگِ کوردلیا، برخلافِ دیگر تراژدی‌های شکسپیر، کاتارسیس نیست.
به معناِ حقیقیِ کلمه، مرگ است.
و حالا، تنها، تعدادی مجنون و رانده‌شده و داغ‌زده مانده‌اند؛ به انتظارِ پایانِ کاملِ جهان.
..

...بی تار و پود......